Op weg naar gezellige Salida

Vanmorgen hebben we een eenvoudig ontbijt bij het hotel. Wat verpakte koeken en een bakje yoghurt. We nemen wel wat mee naar de kamer, maar uiteindelijk eten we er bijna niets van op. We stappen weer in de auto, maar rijden niet direct het dorpje uit. Onze Tomtom heeft het begeven helaas, dus met onze telefoon als GPS rijd ik nog wat straatjes door de stad. Het is een prachtige stad in een dal en wat dichter op de berg staan hele mooie woningen. We zien hele gezellige straatjes met mooie tuinen en alles ziet er weer netjes uit. We kijken nog even op onze telefoon welke richting we op moeten, want we hebben niet overal dekking met onze telefoonkaart en dan is het fijn als we vooraf de weg even goed hebben kunnen bekijken. Dus op een parkeerplaats staan we even stil en hebben nog even contact met het thuis front, waarna ik de snelweg op rijd richting Salida.

Na een kilometer of zes slaan we rechtsaf om even wat boodschappen te halen bij de Walmart voor de lunch. Natuurlijk een broodje met pitjes, een doosje met koetjes smeerkaas en een zakje met wat plakjes ham. Helaas zijn de Franse stokbroodjes die ze hier verkopen allemaal vrij zacht. Echt knapperig brood kennen ze hier niet helaas, maar van de week hadden we een broodje met sesam pitjes en die was prima. Nu hebben we er een met donkere pitjes en we gaan kijken hoed die ons smaakt. Voor onze Floor hebben we nog een souveniertje gevonden en we lopen met ons papieren zak terug naar de auto. Els wil meteen een stuk van het broodje smeren, want het ontbijt was te simpel. En gelukkig dat we dit brood hier even proeven. De donkere pitjes die op het brood zitten is een kegel van ui en knoflook en heel veel zout. Bij de eerste hap staat ze al te kokken en dan moet ik toch ook even proeven. Maar ze heeft gelijk, dit zachte stokbroodje is verre van lekker. En omdat we nog voor de supermarkt staan, besluiten we direct nieuw brood te halen. Eerst even wat drinken om de smaak weg te werken en dan lopen we naar binnen om gewoon weer een stokbroodje met sesam pitjes mee te nemen. Dat smaakt ons een stuk beter gelukkig. Het zakje ham met zes plakjes kost tachtig cent dus ik kan straks met de lunch lekker en broodje voor mezelf maken en voor Els een broodje smeerkaas en een plakje komkommer en met frisse moed rijden we de snelweg weer op.

Eerst rijden we nog over een vrij brede snelweg, maar al snel is het gewoon weer een tweebaansweg en rijden we door een prachtig landschap. De bergen en het groene zijn echt indrukwekkend en we stoppen natuurlijk veel. Bij een waterval, bij een meertje, een mooie plek aan een kolkend riviertje. Een leuk bord aan de kant van de weg of een gave oude auto. Je komt van alles tegen met dit soort rondreizen. Ook enorm veel herten, Koeien en paarden. Maar dit keer komen we voor het eerst ook bizons tegen. Een grote groep met  bizons ligt op een veld naast de snelweg, en na het lezen van wat borden om het veld zien we dat het geen wilde zijn, maar bedoeld voor hun vlees. Heel vaak wordt het vlees van een bizon gedroogd en verkocht in kleine zakjes. Beef Jerky noemen ze het hier en je heb ze in verschillende smaken. Want met een beetje kruiden op het vlees is er ineens diverse keuze.

We rijden de auto naar Poncha Springs. Een heel klein dorpje met een paar huizen waar we onze slaapplaats hebben vannacht. Een enorm gezellig huisje waar we enorm hartelijk worden ontvangen. De eigenares en een jonge medewerkster zijn enorm enthousiast en vriendelijk en we voelen ons direct heel welkom. We krijgen wat tips waar we lekker kunnen eten straks en er word wat heen en weer gesproken over ons land van herkomst en de verschillen. Het kleine dorpje ligt naast het stadje Salida,  waar het iets toeristischer is. En we krijgen een aantal goede tips van Joan de eigenares. Nadat we onze koffers in onze kamer hebben gezet, rijden we met de auto naar Salida. Onze GPS op de telefoon brengt ons naar het centrum, waar van alles te bekijken is, maar voordat we bij de parkeerplaats zijn, wil Elske er al uit springen, want er staat een enorm mooie oude pickup auto in de straat en er rijden wat jongelui naast op skateboard en een surfplank onder hun arm. Vreemd hè, je zit midden in de bergen en toch wordt er hier gesurfd. Salida is een van de weinige plaatsen in de wereld die een rivier door de stad heeft lopen met zoveel stroming en hoogte verschillen door de keien, dat er op gesurfd kan worden. Uiteraard gaan we de surfers even bekijken. Het is een geweldig gezicht om de surfers op de kleine plank bezig te zien. En alhoewel het niet helemaal te vergelijken is met de surfers aan de kust van Californië, zien we echt wel de overeenkomsten. Super cool. Op de rivier word veel gesport. Kanovaren, raften met grotere rubber boten, suppen, dat is staand peddelen. Maar ook buiten de rivier vinden we dat de inwoners van Colorado enorm sportief zijn. Er wordt veel hard gelopen, gefietst geklommen. Goed om te zien. Er is een heel mooi buiten podium en er is veel kunst op de muren en vandaag en morgen ook op straat. Dit weekend is er een kunstweekend en zijn er meerdere kunstenaars die een tekening van krijt op het afsla maken. Ook leuk om bij te kijken.

We lopen naar de restaurants die zich aan de rivier bevinden. Op de hoek zit een iets groter restaurant, maar die is helemaal vol helaas.. Gelukkig heeft de pizzeria er naast nog wel een fijn plekje voor ons op de eerste verdieping. Elske heeft lekker een punt pizza met een salade en ik een spaghetti en een salade. Het is heerlijk eten en wederom is er een hele gezellige bediening. Maar het wordt al donker en nadat we klaar zijn met de maaltijd gaan we dan ook maar direct terug naar ons hotel. De telefoon van Elske moet ons de weg wijzen, maar we krijgen een beetje een alternatieve route. Dat is wel lastig in het donker en zeker als je weet dat het hier vol zit met wilde dieren. uit voorzorgsmaatregel rijden we buiten de stad dan ook niet harder dan twintig, soms vijfentwintig miles per uur. En ja hoor tot twee keer aan toe hebben we naast ons op de weg een jong hert staan. Verstijfd door de auto lampen. Op ons gemak rijden we stapvoets voor de dames langs en proberen we ze van de weg te doen verdwijnen.  Met het raam open proberen we ze te laten schrikken, maar dat werkt maar half.

Na een kwartiertje komen we dan toch veilig weer aan bij ons hotel en kunnen we na de douche ons bed opzoeken.