Een romantische plek in de Redwoods Californië

We hebben nog een stokbrood en wat beleg en dus kunnen we de dag starten met een eenvoudig maar prima ontbijt. Het was een koude nacht enkel onder het lakentje, dat hebben we een beetje onderschat, maar buiten schijnt inmiddels al een beetje de zon en begint het iets warmer te worden. Met alle gordijnen open en de deur lekker open voor wat licht en frisse lucht in het huisje, zitten we met ons zelf gesmeerde broodje even op onze telefoon en de IPad. Ineens hoor ik een zacht tippeltje over de laminaatvloer in de keuken. Wat leuk we hebben bezoek van een kip. Het jonge lieve dier loopt wat rond te scharrelen in onze woonkamer en keuken en stapt wat zelfverzekerd door de badkamer. Waarschijnlijk krijgt hij wel eens vaker wat te eten van bezoekers en zo ook van mij. Ik pluk wat stukjes van het stokbrood en de kip pikt direct de broodkruimels van de grond en mijn hand. Hij is niet bang, zelfs niet als ik hem bij Elske op schoot zet. Zo gezellig.

Na het inladen van onze koffers en een klein praatje met de eigenaar slaan we rechtsaf de highway 101 weer op richting Garberville in Californië. Uiteraard zijn we daar niet zomaar, want we moeten driehonderd kilometer rijden door de Redwood bossen en langs de kust. Maar het beloofd weer een fantastische trip te worden.

we zitten dichtbij de grensstaat en na amper tien kilometer rijden we de staat Californië binnen. Hier begint ook het Redwoods National Park. De Redwoods zijn de hoogste en dikste bomen ter wereld en ondanks dat we ze een aantal malen eerder hebben gezien, maken ze weer indruk op ons. Ergens bij een stopplek parkeren we de auto en wandelen we door het magische park en de gigantische bomen. Sommige bomen zijn werkelijk meters dik. Tussen de bomen in staan veel varens en andere mooie gekleurde platen en bloemen en dat maakt het een bijzonder park. Maar het smalle pad in het park is best nog wel een klim, dus met ongeveer een half uur zitten we weer in de auto.

De wegen zijn prachtig onderhouden en de gele streep in het midden lijkt wel nieuw. De natuur aan beide zijde van de weg is adembenemend en al snel zijn we van mening dat Californië echt de mooiste staat is. Natuurlijk scheelt het dat het hier wat beter weer is en iets zonniger, maar de hele vibe hier is fantastisch. De dorpjes waar we door heen rijden zien er verzorgd uit en op de radio horen we ineens Spaanstalige zenders. Ook zo typisch Californië. Vroeger hoorde Californië bij Mexico en merk je aan de radiozenders, maar ook aan de vele Spaanstalige straatnamen en Mexicaanse restaurants. Tijdens een enorm lange slingerweg door de Redwoods moeten we een aantal malen stoppen, in verband met weg werkzaamheden. En zo zien we met eigen ogen hoe goed hier alles wordt onderhouden. 

Als we na een lange rit en veel tussenstops het dorpje Garberville binnenrijden nemen we een korte stop, voordat we naar onze slaapplek rijden. Vannacht slapen we in een tent en die bevindt zich ergens in de bergen midden in de Redwoods van Garberville, maar volgens de eigenares Ana is de route niet te vinden met de GPS. We hebben dus in een chat gesprek op onze telefoon de routebeschrijving gekregen. Elske leest hem voor, waarna ik rustig rechtsaf sla bij de enige benzinepomp van het kleine dorpje. De brug over en dan zo’n vijf kilometer de weg rechtdoor. Dat is makkelijk. Maar dan moeten we ergens op zoek naar een onverharde weg aan de rechterzijde van de berg die steil omhoog loopt. Te herkennen aan twee brievenbussen met nummer 3300. Deze hebben toch nog best snel gevonden en onze Tomtom laat het inderdaad afweten. Na een aantal bochten over het pad vol grind, heuvels en gaten, komen we bij een metalen hek waar we een code voor hebben gekregen en gelukkig werkt hij. Na het intoetsen van de code gaat de poort open volgen we de grevelweg voor nog zo’n vijf kilometer door de bergen. Aan de rechterzijde is het soms vreselijk diep en Elske begint wat angstig te worden. Dit kan toch niet goed gaan. De weg duurt al zo lang, maar nog steeds geen teken van leven. Met een snelheid van amper 15 kilometer per uur blijven we de weg maar volgen en komen uiteindelijk bij een houten bruggetje over een klein riviertje. Dat is ook wel wat er in de beschrijving staat. Hierna gaat de weg behoorlijk steil verder omhoog, maar dan komen we bij een bruin metalen hek. Volgens de beschrijving moeten we er nu bijna zijn en ja hoor een bocht verder zie ik een dak van een huis. Als we uiteindelijk het terrein oprijden worden we in de verte zwaaiend begroet door Ernesto. De grote Mexicaans-Cubaanse man heeft een vriendelijk uiterlijk, maar lijkt eerder de grote Hawaïaanse karakter uit een bekende Disney film. Met een brede smile en een dikke knot met haar boven op zijn hoofd, heet hij ons bijzonder welkom en verteld hij waar ik de auto het beste kan parkeren. Onze slaaptent staat wat verscholen tussen grote Redwood bomen en fruitbomen en is aan de buitenzijde enorm groot.

Ernesto laat ons meteen de tent van binnen zien en deze is enorm ruim ingericht met tweepersoons bed, een dressoir en een zitbank. Buiten is een keuken met een stukje aanrecht en een tafel met stoeltjes. Om de fruitbomen staat een hek voor de wilde dieren, want elke dag komen herten de kersen eten, maar ook racoons zijn met regelmaat op het dievenpad. De toilet, de wastafel en de douche zijn allemaal in de buitenlucht en vooral de douche ziet er fantastisch uit. Het is een enorm romantisch plekje. Bovenop de heuvel heeft de eigenares Ana een legale wietplantage, waar standaard twee mensen aan het werk zijn.  Ernesto werkt voor Ana bij het verhuren van slaapplekken aan toeristen. We zijn vrij om overal een kijkje te nemen op het terrein, maar we hebben eigenlijk gen puf meer om de berg op te lopen en een kijkje te nemen bij de plantage. We hebben sowieso niets met de softdrugs dus we laten dit voor wat het is. Vlakbij ons staan enkele grote zonnepanelen en er is een spoelaanrecht waar we de afwas kunnen doen. Daarnaast staan ook grote bakken met jonge wietplanten. Elske maakt een rondje met haar camera en ondertussen heb ik nog even een facetime gesprek met onze Floor. Terwijl ik met haar aan de lijn ben, glijdt er voor Elske haar voeten een mooie slang. Zwart met witte strepen en zeker een meter lang. De slang is banger voor ons dan wij voor hem en verdwijnt al snel in het hoge gras. Vlak voor het huis van de eigenares staat ook een grote jacuzzi en ook daar mogen we gebruik van maken. En ondanks dat het lekker zal zijn met de heldere sterrenhemel boven ons slaan we ook deze vriendelijk af. We zijn te moe en willen eigenlijk alleen nog een klein hapje eten. We hebben geen zin meer om over de lange weg langs de berg terug te rijden naar het dorp, dus waarschijnlijk eten we even wat fruit als avondeten, maar Ernesto komt met een heerlijk bordje pasta met verse groenten voor ons twee aan gelopen. Dat kunnen we niet afslaan natuurlijk. En kort daarna zitten we voor “onze” tent van een heerlijke maaltijd te genieten. Ana komt nog met twee glazen rode wijn, maar daar gaan we ons maar niet aan wagen. Wel super lief natuurlijk. Als we lekker aan tafel zitten staat er op zo’n vijf meter afstand een hert naast onze tafel. Ze wil niet dichterbij komen, maar is wel super nieuwsgierig. Elske kan haar mooi nog even goed op de foto vastleggen. Zo Leuk dat je ‘s ochtends een kip in je huiskamer heb en ‘s middags een hert.

Het wordt al snel wat frisser hier hoger op de berg, tussen de bomen in. Dus we maken ons klaar voor een buiten douche en ons lekkere bed. Al voelt het eerst nog wat gek dat je ineens in je blote kont midden in het bos staat te douchen, het went al snel als hij zo lekker warm is en een hele goede straal heeft. Dus schoon en voldaan stappen we in ons bedje en al snel zijn we vertrokken. ‘s Nachts worden we wel een aantal malen wakker, door de vreemde geluiden. We horen de wilde dieren lekker knabbelen op fruit en takjes, maar het bed is wederom heerlijk.