De gezellig stad Sacramento

Vandaag nemen we afscheid van de kust, maar eerst nemen we nog heel even een kijkje bij de zee. De rand van de duin ligt zo’n vijftien meter van ons hotel deur vandaan. Het is behoorlijk winderig en fris, dus snel met onze spullen in de auto en rechtsaf highway 1 weer op. Omdat ik me niet lekker fit voel, zit Elske achter het stuur vandaag. Waarschijnlijk door de airco’s overal of verandering van weer. Elske heeft het twee dagen gehad en loopt nog af en toe lelijk te hoesten en nu heb ik het ook. Een halve doos tissues weggewerkt vannacht, maar het blijft uit mijn neus lopen. Hopelijk zijn we snel weer de oude. Zoals gezegd: Elske rijdt vandaag en wie rijdt die leidt. Dus extra veel stops vandaag. Maar dat is nooit erg, want we willen nog lekker genieten van de mooie kustweg van Californië. Langs de kustlijn zien we enorme grote groepen Pelikanen en ook zeeleeuwen. Soms zijn de zeeleeuwen moeilijk te zien doordat ze bijna dezelfde kleur hebben als het zwerfhout wat op de stranden ligt. Dat is wat we vorig jaar voor het eerst gezien hebben. In het zuiden van de kust ligt behoorlijk veel hout wat aangespoeld is. Het hout zou van de bomen komen die aan de kust omvallen van ouderdom of door weersomstandigheden. Het staat soms wat slordig, maar heeft ook wel wat eerlijk gezegd. We hebben al een aantal malen gezien dat, met name surfers, er een beschutting of zelfs een huisje mee bouwen. De temperatuur zien we oplopen tot zo’n 22 graden. Dat zal straks in het binnenland nog wel wat hoger uit gaan vallen. We zitten nu vlak boven San Francisco en zien meer surfers in het water. Het blijft een mooi gezicht om te zien hoe ze een golf pakken met hun plank. Eerst peddelend vanaf de zijkant en dan zover mogelijk in zee achter de golven terecht komen. En dan opzoek naar het breakpunt op de top van de golf. Je voelt de plank dan trekken. En wanneer het dan lukt, de plank ze strak mogelijk op die top proberen te houden. Geweldig. Aan de rechter zijkant van de surfers kijken een stuk of vijf zeeleeuwen mee naar hun kunsten. Hun ronde bolletjes steken soms nieuwsgierig boven het water uit en soms zie je hun achtervoetjes in het water peddelen. Schattig om te zien.

Na een kilometer of zeventig nemen we afscheid van de prachtige kust en rijden we het binnenland in richting Santa Rosa. De kleine stad ligt aan de rand van de Napa Valley en is omringt door prachtig bergen met geel gras en groene bomen. Aan de rechterzijde van ons ligt achter de berg de baai van San Francisco. We zijn daar al tweemaal geweest, maar toch vinden we het jammer dat we daar niet even kunnen stoppen nu. We rijden nu de interstate 37 op die vanaf San Francisco naar Sacramento loopt. Helaas staan we direct in de file en rijden we heel langzaam naar onze nieuwe doel. Na een veertig minuten begint er wat meer ruimte te komen en kunnen we een beetje door rijden richting de grote stad. Uiteindelijk komen we toch bij Motel 6 aan en kunnen we ons installeren. Na het uitladen rijden we naar de andere zijde van de interstate snelweg richting de Walmart. Daar halen we even een hoestdrank en wat paracetamol, zodat we een beetje ondersteuning hebben. Ook wel zo leuk voor de buren in het hotel met die dunne muren. Met een paar potjes met pillen op zak rijden we door naar down town Sacramento. Hier ook wel Old Town genoemd. Voordat we in het oude gedeelte aankomen stoppen we in een wijk waar het heel erg gezellig is. De oudere huizen zien er prachtig verzorgd uit en ook in de straten is het erg gezellig. We parkeren onze auto en wandelen naar Tiki restaurant de Jungle Bird. Binnen is het er traditioneel wat donkerder met gekleurde bollen, planten en bamboe en bijpassende surf muziek. Achter de bar staat een dame die zo uit een punkrock band lijkt opgestapt en in de hoek staat een enorm groot tiki beeld het bar gedeelte in de gaten te houden. Het ziet er gezellig uit en wij mogen een klein tafeltje bezetten in de hoek, zodat we de bar goed kunnen bekijken. we waren goed op tijd, want het wordt er steeds drukker. We bestellen twee verschillende alcoholvrije mocktails, want dan kunnen we van elkaars glas proeven en we hoeven niet perse alcohol. Via een digitale menukaart nemen we wat pasta voor Els en kip kluifjes voor mij. Daarbij hebben we een patat die we kunnen delen. Eenvoudige maar prima maaltje voor vandaag. Met een half uur zijn we uit gegeten en neem ik als souvenir nog een tiki mok mee waar de naam van het restaurant op staat. Een leuk aandenken. Als we naar de auto terug lopen komt er een klassieke Amerikaanse auto langs. Ik kan net niet zien wat het merk is, maar volgens mij een Chevrolet Impala. De auto Hopt door de straat, wat betekend dat hij een speciaal veer systeem heeft die de hele auto laat bewegen. Van voor naar achter golft de auto naar het volgend verkeerslicht en voor we hem goed op de foto hebben is de auto alweer gevlogen helaas. Misschien is er wel een auto meeting op de vrijdag avond en dus gaan we op internet op zoek. Maar helaas kunnen we niet zo veel vinden. Als we terug rijden begint het al langzaam donkerder te worden, maar we zijn gelukkig nog met licht “thuis”. Nadat we onze administratie weer hebben kunnen doen, zakken we lekker in slaap.